Wyjaśnienie protokołów VPN: który z nich jest najlepszy?

Większość usług VPN jest łatwa w obsłudze. Wystarczy zainstalować aplikację, zalogować się i kliknąć przycisk połączenia. Czy wiesz jednak, że ich domyślne ustawienia nie zawsze są najbezpieczniejsze?  Protokoły VPN mogą mieć ogromny wpływ na prędkość oraz bezpieczeństwo Twojego połączenia VPN.

Od sprawdzonego OpenVPN po najnowszy WireGuard – każdy protokół oferuje unikatowy zestaw parametrów dopasowanych do różnych okoliczności.

W tym przewodniku przeanalizujemy wyniki naszych testów prędkości, bezpieczeństwa oraz wydajności pod kątem zużycia danych. Przedstawimy również mniej znane, autorskie protokoły stworzone przez popularne usługi VPN.

Protokół VPN to zestaw reguł opisujących, jak dane są transmitowane między Twoim urządzeniem a serwerem VPN.

Aplikacje VPN korzystają z takich protokołów, aby stworzyć stabilny, zaszyfrowany tunel łączący Cię z wybranym serwerem, który ukrywa Twój adres IP oraz aktywność podczas przeglądania sieci. Z tego powodu są również nazywane „protokołami tunelowania”.

Technologia leżąca u podstaw każdego protokołu VPN jest inna, co oznacza, że mogą one oferować różne poziomy prędkości, bezpieczeństwa i kompatybilności.

Znajomość niuansów technicznych tych protokołów może pomóc Ci zdecydować, który protokół wybrać podczas konfigurowania swojego połączenia VPN.

Na rynku dostępne są standardowe protokoły, które mogą zostać wdrożone przez wszystkich usługodawców oraz autorskie protokoły, unikatowe dla  jednego, konkretnego VPN-u.

Niezależnie od tego, czy priorytetyzujesz prędkość dla grania, lepszy poziom bezpieczeństwa dla zakupów online czy omijanie ograniczeń geograficznych, wybór odpowiedniego protokołu będzie miał ogromny wpływ na skuteczność oraz wydajność Twojego VPN-u.

Wybór protokołu VPN zależy od tego, z jakiej usługi VPN korzystasz. Niektóre usługi VPN pozwalają Ci wybrać jeden z wielu protokołów, inne nie dają takiej możliwości.

Poniższa tabela porównuje siedem najpopularniejszych protokołów VPN:

Protokół	Prędkość	Bezpieczeństwo	Zużycie danych
WireGuard	Bardzo wysoka	Bardzo wysokie	Bardzo Niskie
OpenVPN	Umiarkowana	Bardzo wysokie	Wysokie
IKEv2/IPSec	Bardzo wysoka	Wysokie	Umiarkowane
SoftEther	Bardzo wysoka	Wysokie	Niskie
L2TP/IPSec	Umiarkowana	Umiarkowane	Wysokie
SSTP	Niska	Umiarkowane	Wysokie
PPTP	Niska	Niskie	Umiarkowane

1. WireGuard: najlepszy protokół VPN

Zalety	Wady
Wyjątkowo szybki	Brak udokumentowanej reputacji przez młody wiek
Zwięzła i wydajna baza kodu	Ustawienia domyślne wzbudzają obawy o prywatność
Minimalne zużycie danych
Nowoczesne zabezpieczenia i szyfrowanie

WireGuard to najnowszy protokół VPN z otwartym kodem źródłowym. Jest wyjątkowo szybki, wydajny pod względem zużycia danych i natywnie obsługuje tylko komunikację UDP. Jego popularność pośród wysokiej jakości VPN-ów, doskonałe prędkości oraz bezpieczne szyfrowanie sprawiają, że jest do najlepszy wybór dla większości użytkowników.

Baza kodu tego protokołu jest znacznie krótsza od OpenVPN, dzięki czemu jest mniej podany na błędy, łatwiejszy do bezpiecznego wdrożenia w oprogramowaniu usług VPN i poddania kompleksowemu audytowi. W naszych testach WireGuard był konsekwentnie dwa razy szybszy od OpenVPN. Aby porównać oba protokoły, sprawdź naszą szczegółową analizę WireGuard kontra OpenVPN.

Co więcej, nasze testy wykazały, że WireGuard zużywa najmniej przepustowości ze wszystkich najczęściej stosowanych protokołów VPN. WireGuard korzysta z szyfrowania ChaCha20, Poly1305 do uwierzytelniania, Curve25519 do wymiany kluczy i doskonałego utajniania z wyprzedzeniem (PFS).

WireGuard został opublikowany dopiero w 2019 roku, co czyni go stosunkowo nową opcją na rynku w porównaniu z innymi protokołami. W związku z tym zdobycie zaufania zajmie mu jeszcze trochę czasu – więcej ekspertów ds. cyberbezpieczeństwa musi przeprowadzić audyty protokołu.

Domyślna konfiguracja WireGuard wymaga statycznych adresów IP, co może narazić Twoją prywatność. Na szczęście, wiele renomowanych VPN-ów zaadresowało ten problem, oferując zaawansowane konfiguracje, takie jak systemy podwójnej translacji adresów sieciowych (NAT).

Przykładowo, NordVPN integruje WireGuard z własnym systemem podwójnej translacji, aby utworzyć bezpieczniejszą wersję protokołu o nazwie NordLynx. Dzięki temu WireGuard może nawiązać połączenie bez konieczności przechowywania statycznych adresów IP na serwerze.

ProtonVPN również wdrożył system podwójnej translacji NAT ze swoimi serwerami WireGuard, aby mieć pewność, że żadne prawdziwe adresy IP nie są przechowywane.

2. OpenVPN: bezpieczny alternatywny protokół

Zalety	Wady
W 100% bezpieczny w użyciu	Rozbudowany kod i skomplikowana konstrukcja
Wysoce konfigurowalny protokół	Problematyczna domyślna konfiguracja
Kompatybilny z wieloma szyframi	OpenVPN zużywa dużo danych
	Wolniejszy od innych protokołów

OpenVPN to cieszący się dużym zaufaniem protokół z otwartym kodem źródłowym. To najpopularniejszy protokół na tej liście obsługiwany przez większość VPN-ów. Od dziesięcioleci stanowi on złoty standard w branży.

Od 20 lat jest poddawany szczegółowym audytom przez badaczy ds. cyberbezpieczeństwa. Oferuje też doskonałe utajnianie z wyprzedzeniem, które generuje nowe klucze dla każdej sesji przesyłania danych.

Kiedy korzystasz z OpenVPN zarówno kanał kontrolny (który obsługuje uwierzytelnianie, wymianę kluczy oraz konfigurację), jak i kanał danych (który szyfruje i przesyła pakiety danych) są chronione za pomocą szyfrowania SSL/TLS. Dzięki temu jest on bezpieczniejszy od innych protokołów szyfrujących tylko kanał danych.

Dany protokół może korzystać z algorytmów kryptograficznych zawartych w bibliotece OpenSSL, w tym: AES, Blowfish, Camellia oraz ChaCha20.

Większość usług VPN umożliwia wybór jednego z dwóch trybów transmisji: TCP lub UDP. Kluczowa różnica między UDP i TCP polega na tym, że UDP jest szybszy, a TCP bardziej stabilny i niezawodny.

Dzieje się tak, ponieważ TCP ustanawia połączenie przed rozpoczęciem transmisji danych, utrzymuje je przez cały czas przesyłania i zamyka, dopiero gdy wszystkie dane zostaną pomyślnie wysłane. TCP gwarantuje dostarczenie danych, gdyż sprawdza, czy pojawiły się jakiekolwiek błędy lub pakiety zostały zagubione i w razie potrzeby ponownie inicjuje transmisję.

Z kolei UDP nie utrzymuje połączenia i rozłącza się przed dostarczeniem danych. Po prostu wysyła dane bez uzgadniania, nie śledzi ich oraz nie wysyła ponownie pakietów, w razie zagubienia.

TCP jest używany głównie w sytuacjach, gdzie wiarygodna komunikacja jest konieczna, np. do wysyłania wiadomości e-mail, transmisji ważnych plików czy omijania cenzury. UDP jest świetny do szybkich działań, takich jak granie, streaming filmów lub muzyki, bądź rozmowy online.

Niemal wszystkie aplikacje VPN oferują natywną obsługę OpenVPN, w tym na takich systemach jak Windows, macOS, Android, Linux oraz iOS. Można również ręcznie skonfigurować połączenie OpenVPN.

Niestety, OpenVPN ma swoje minusy. Nie jest równie wydajny, co WireGuard czy IKEv2. Składa się z ponad 70 tys. linijek kodu, podczas gdy WireGuard jedynie z 4 tys. Dany fakt utrudnia badaczom bezpieczeństwa audyty i zwiększa ryzyko wystąpienia błędów.

Podobnie jak WireGuard OpenVPN domyślnie przechowuje Twoją nazwę użytkownika oraz adres IP. Protokół może jednak zostać łatwo skonfigurowany, aby tego nie robił.

OpenVPN zużywa znacznie więcej danych niż inne protokoły VPN, które sprawdziliśmy. Oznacza to, że jeśli korzystasz z VPN-u na urządzeniu mobilnym, wykorzystasz swój limit około 20% szybciej.

3. IKEv2/IPSec: świetny dla urządzeń mobilnych

Zalety	Wady
Bardzo szybki	Microsoft nie udostępnia kodu źródłowego publicznie
Bezproblemowo przełącza się między sieciami Wi-Fi i danymi komórkowymi	Nie jest w stanie ominąć cenzury online
Obsługuje wiele silnych szyfrów	Prawdopodobnie złamany przez NSA

IKEv2 (Internet Key Exchange version 2) to szybki protokół, który zapewnia stabilne połączenie. W naszych testach IKEv2/IPsec był drugim najszybszym protokołem. Dzieje się tak, ponieważ zużywa mniej przepustowości – tylko 7,88% w porównaniu do 17,14% w przypadku OpenVPN UDP.

Oferuje on unikatową funkcję automatycznego ponownego łączenia za pośrednictwem protokołu MOBIKE. Dzięki temu jest w stanie utrzymać aktywne połączenie z VPN-em podczas przechodzenia się z jednego adresu na drugi. Dana funkcja umożliwia użytkownikom bezproblemowe przełączanie się między danymi komórkowymi a sieciami Wi-Fi na telefonach komórkowych.

Sam IKEv2 nie zapewnia jednak żadnego szyfrowania, dlatego zazwyczaj jest łączony z IPSec (Internet Protocol Security), aby stworzyć IKEv2/IPSec.

Protokół IKEv2/IPSec został stworzony wspólnie przez firmy Microsoft i Cisco, co może budzić obawy, mając na uwadze ich reputację, jeśli chodzi o zamknięty kod źródłowy, ale dostępnych jest obecnie wiele iteracji open-source, które zostały już sprawdzone w ramach audytów.

IPSec to zestaw protokołów bezpieczeństwa wykorzystujący 256-bitowe szyfry, takie jak AES, Camellia czy ChaCha20. Po nawiązaniu przez IKEv2 bezpiecznego połączenia między Twoim urządzeniem a serwerem VPN IPSec szyfruje Twoje dane na czas podróży przez tunel.

Istnieją pewne podejrzenia, że IPsec mógł zostać zhakowany przez NSA. Badacze bezpieczeństwa, jak Edward Snowden, sugerują również, że IPSec został celowo osłabiony podczas jego tworzenia. Choć nie jest to potwierdzone, powszechnie podejrzewa się, że każdy protokół VPN oparty na IPSec może zostać złamany przez NSA.

Protokół nie omija również cenzury online. IKEv2 jest łatwy do zablokowania przez zapory sieciowe i administratorów sieci Wi-Fi, ponieważ działa tylko na porcie UDP 500. Protokół IKEv2/IPSec to kiepski wybór, jeśli podróżujesz do krajów z zaporami sieciowymi, takich jak Chiny czy Rosja.

4. SoftEther: świetny do omijania cenzury

Zalety	Wady
Dobrze zaprojektowany pod kątem omijania zapór sieciowych	Nie jest obsługiwany przez większość VPN-ów
Kompatybilny z silnymi szyframi	Wymaga ręcznej konfiguracji, by zachować bezpieczeństwo

Po prawidłowym skonfigurowaniu SoftEther to szybki i bezpieczny protokół o otwartym kodzie źródłowym. Opublikowany w 2014 roku SoftEther jest jednym z nowszych protokołów VPN na rynku. Został opracowany w ramach pracy magisterskiej na Uniwersytecie w Tsukubie.

SoftEther jest kompatybilny z wieloma szyframi, takimi jak AES-256, RC4-128 i Triple-DES-168.

Protokół radzi sobie szczególnie dobrze z omijaniem zaawansowanych zapór sieciowych. Opiera swoje szyfrowanie i uwierzytelnianie na OpenSSL. W związku z tym podobnie jak OpenVPN może korzystać z portu TCP 433, który jest bardzo trudny do zablokowania przez zapory sieciowe ze względu na fakt, że jest to port używany do połączeń HTTPS (lub przez bezpieczne strony internetowe).

Niestety, większość usług VPN nigdy nie wdrożyła SoftEther w swoim oprogramowaniu i nie  ma planów, by zrobić to w przyszłości. Protokół SoftEther nie jest obsługiwany natywnie przez żaden system operacyjny i obecnie stosuje go bardzo niewielu dostawców VPN. Spośród sprawdzonych przez nas usług VPN obecnie tylko Hide.me udostępnia protokół SoftEther.

Podejrzewamy, że powodem tego jest złożoność SofEther. Choć doskonale radzi sobie z cenzurą, wiele VPN-ów tworzy własne protokoły w tym celu (jak StealthVPN od Astrill czy Stealth od Windscribe).

Warto zauważyć, że domyślna konfiguracja SoftEther nie jest całkowicie bezpieczna. Domyślnie klient nie weryfikuje certyfikatu serwera, w związku z czym hakerzy mogą podszyć się pod serwer VPN i uzyskać dostęp do Twoich danych logowania oraz aktywności online.

5. L2TP/IPSec: wolny i niebezpieczny protokół

Zalety	Wady
Kompatybilny z silnymi szyframi	Skomplikowany kod prowadzi do kiepskiej implementacji
Otwarty kod źródłowy	Nie jest w stanie ominąć zapór sieciowych
	IPSec mógł zostać złamany
	Wolniejszy od innych protokołów
	Niekompatybilny z NAT

Layer 2 Tunneling Protocol (L2TP) został stworzony w 1999 roku jako następca PPTP. Podobnie jak IKEv2, L2TP łączy się z IPSec, tworząc hybrydowy protokół VPN L2TP/IPSec.

Zasadniczo, jego wydajność rozczarowuje, dlatego L2TP jest stopniowo wycofywany z rynku VPN. Oferuje go mniej niż połowa zrecenzowanych przez nas VPN-ów i nie jest dostępny u żadnego z 10 najlepszych usługodawców VPN. Większość VPN-ów preferuje szybsze i bezpieczniejsze alternatywy.

Protokół został stworzony przez firmy Microsoft i Cisco, ale na GitHub znajdziesz bazy kodów open-source, które wdrożyły serwery L2TP/IPSec, dlatego protokoły mogą zostać poddane audytowi i sprawdzone pod kątem obecności backdoorów.

Jego skomplikowany kod doprowadził do słabej implementacji pośród usług VPN. Ze względu na złożoność połączenia L2TP z IPSec, niektóre sieci VPN korzystają ze wstępnie udostępnionych kluczy, aby skonfigurować protokół. Niestety, naraża to użytkowników na ataki Man-In-The-Middle (MITMs), podczas których haker fałszuje dane uwierzytelniające, podszywa się pod serwer VPN i podsłuchuje połączenie.

IPsec oferuje szereg silnych protokołów szyfrowania oraz mechanizmów uwierzytelniania, co zapewnia poufność danych podczas transmisji. Niestety, jest podatny na te same problemy z zachowaniem prywatności, o których mówił Edward Snowden. Prawdopodobnie IPSec został złamany przez NSA.

L2TP/IPSec jest również wolniejszy od innych protokołów. Dzieje się tak, gdyż korzysta z funkcji podwójnej hermetyzacji, która chroni dane użytkownika za pomocą dwóch warstw szyfrowania. Choć poprawia to bezpieczeństwo protokołu, zużywa sporo zasobów i spowalnia Twoje prędkości.

L2TP/IPSec ma problemy z omijaniem pewnych zapór sieciowych. Po prostu nie jest równie skuteczny, co inne protokoły VPN, jak OpenVPN czy SoftEther. Jest również niekompatybilny z NAT, co może powodować problemy z łącznością. W takim przypadku należy skorzystać z funkcji VPN passthrough na routerze, aby połączyć się z VPN-em za pomocą L2TP.

6. SSTP: skuteczne maskowanie, ale zamknięty kod źródłowy

Zalety	Wady
Oferuje bezpieczne szyfrowanie AES-256	Nieobsługiwany przez większość VPN-ów
Świetny do omijania cenzury	Zamknięty kod źródłowy jest własnością Microsoftu
Łatwy do skonfigurowania na Windowsie

Secure Socket Tunneling Protocol (SSTP) to niezawodny protokół VPN do omijania zapór sieciowych, który często oferuje przyzwoite prędkości. Niestety, większość wysokiej jakości VPN-ów zrezygnowała z niego na rzecz bardziej nowoczesnych protokołów.

SSTP to autorski protokół stanowiący własność Microsoftu. Zwykle jest stosowany do ochrony natywnych połączeń na Windowsie. Domyślnie korzysta z SSL/TLS i portu TCP 443, a także szyfrowania AES-256, aby nawiązać bezpieczne połączenie.

Przez ten port przepływa cały zwykły ruch HTTPS, co sprawia, że protokół jest bardzo trudny do zablokowania przez zapory sieciowe i doskonale radzi sobie z omijaniem cenzury.

Większość VPN-ów nigdy nie wdrożyła lub zrezygnowała już z protokołu SSTP. Z 62 zrecenzowanych przez nas usług VPN obsługuje go tylko garstka, co wiele nam mówi o faktycznej użyteczności protokołu.

Od 2022 roku, kiedy to IPVanish zrezygnował z SSTP, wszystkie rekomendowane przez nas sieci VPN oferują bezpieczniejsze, szybsze i bardziej prywatne protokoły zamiast SSTP.

Kiedyś SSTP był podatny na ataki Man-in-the-Middle (lub Poodle), ponieważ stosował SSL3. Obecnie SSTP używa TLS 1.2 i 1.3, które są znacznie bezpieczniejsze i odporne na cyberataki.

Zasadniczo, na rynku są już dostępne nowsze i bardziej prywatne alternatywy, jak WireGuard czy OpenVPN, dlatego nie ma potrzeby korzystać z SSTP.

7. PPTP: przestarzały i niebezpieczny protokół

Zalety	Wady
Wysokie prędkości	Poważne luki w zabezpieczeniach
	Niekompatybilny z 256-bitowymi kluczami szyfrowania
	Kiepski wybór do omijania cenzury
	Rzekomo został złamany przez NSA

Point-to-Point Tunneling Protocol (PPTP) to przestarzały protokół mający wiele znanych luk w zabezpieczeniach. To jeden z najstarszych protokołów sieciowych, który był powszechnie stosowany do tworzenia zaszyfrowanych tuneli.

Został stworzony przez firmę Microsoft w 1999 roku dla środowiska Windows. Oferował niskie zużycie danych oraz wysokie prędkości. Należy jednak mieć na uwadze, że była to era wdzwanianego dostępu do Internetu i wiele się od tego czasu zmieniło. PPTP nie jest już standardem w branży.

Większość usługodawców VPN przestała obsługiwać PPTP ze względu na jego luki w zabezpieczeniach, dlatego prawdopodobnie nie będziesz w stanie uzyskać do niego dostępu. Jest on niestabilny i mocno wadliwy jak na protokół VPN zaprojektowany w celu poprawy bezpieczeństwa użytkowników online. Unikaj go, jeśli dbasz o swoją prywatność i bezpieczeństwo w sieci.

Dzięki prostej konfiguracji oraz dobrej wydajności (w chwili premiery) protokół PPTP cieszył się popularnością pośród małych i średnich firm, które wykorzystywały go w swoich wewnętrznych sieciach oraz do zdalnego dostępu za pomocą VPN-u. Alarmujący jest jednak fakt, że niektóre firmy wciąż polegają na tym protokole w 2024 roku.

Na 2024 rok, PPTP jest mocno przestarzały i bardzo niebezpieczny w użyciu z konsumenckimi usługami VPN.

PPTP ma jednak kilka zalet – przede wszystkim jest łatwy w implementacji i stosunkowo szybki.

Niestety, jego wady istotnie przeważają nad zaletami. Przez ostatnie dwie dekady wielokrotnie udowodniono, że protokół ten jest pełen luk w zabezpieczeniach.

PPTP jest tak stary, że obsługuje wyłącznie szyfry do 128 bitów. Inne protokoły, takie jak OpenVPN oferują silniejsze 256-bitowe szyfrowanie lub nowsze pakiety szyfrowania jak ChaCha20.

Przykładowo, udało nam się znaleźć wpis na blogu z 2016 roku, w którym autor zapewniał, że połączenie VPN zaszyfrowane za pomocą PPTP może zostać złamane w zaledwie trzy minuty. Co więcej, podobno agencja NSA również wykorzystała słabe zabezpieczenia PPTP do zebrania ogromnych ilości danych od użytkowników VPN.

Zalety	Wady
Zaprojektowane z myślą o specyficznych przypadkach użycia.	Często mają zamknięty kod źródłowy i nie zostały poddane niezależnym audytom.

Niektóre usługi VPN oferują więcej protokołów niż te wspomniane powyżej. Wiele tworzy własne poprzez ulepszenie istniejących protokołów z otwartym kodem źródłowym lub budowę unikatowego protokołu od zera. Zazwyczaj nazywamy je autorskimi protokołami VPN.

Autorskie protokoły są najczęściej tworzone z myślą o specjalnych przypadkach użycia, np. by zwiększyć bezpieczeństwo popularnych protokołów. Inne popularne przypadki obejmują poprawę prędkości oraz skuteczności omijania zaawansowanych zapór sieciowych.

Takie protokoły zwykle radzą sobie znacznie lepiej niż te standardowe. Ponieważ usługodawca poświęcił czas i pieniądze na dopracowanie nowego protokołu, to naturalne, że przeznaczy również swoją najlepszą infrastrukturę na poprawę jego wydajności.

Należy pamiętać, że większość VPN-ów nie udostępnia kodu źródłowego swoich autorskich protokołów, co oznacza, że nie możesz go sprawdzić pod kątem luk w zabezpieczeniach lub innych błędów.

Niektóre usługi VPN nie przeprowadzają również niezależnych audytów bezpieczeństwa kodu lub odmawiają publikacji ich wyników – protokoły open-source wręcz przeciwnie. Przykładowo, OpenVPN został sprawdzony przez tysiące ludzi, dzięki czemu możesz mieć pewność, że jest bezpieczny i robi dokładnie to, co obiecuje.

VPN-y zwykle niechętnie udostępniają kod swojego autorskiego oprogramowania, ponieważ nie chcą, aby konkurencja korzystała z ich innowacji.

Liczba usług oferujących własny protokół VPN jest niewielka, ale wciąż rośnie. Oto sieci, na które warto zwrócić uwagę:

Protokół VPN	Przypadek użycia	Skuteczność	Audyt bezpieczeństwa?
ExpressVPN – Lightway	Ogólne	Oferuje równowagę między bezpieczeństwem a prędkością	Tak: 2021 i 2023
Hotspot Shield – Catapult Hydra	Prędkość	Zapewnia niezrównane prędkości, idealny do zadań wymagających sporej przepustowości	Tak: nieopublikowany
Astrill – StealthVPN	Cenzura	Omija chińskie ograniczenia ze 100% skutecznością	Nie

Najlepszy protokół VPN dla Ciebie będzie zależał od Twojej indywidualnej sytuacji i przypadku użycia.

Jeśli jesteś w kraju stosującym cenzurę online, autorskie protokoły Stealth lub SoftEther będą najlepsze do omijania cenzury. Jeżeli planujesz używać swojego VPN-u do streamingu, wysokie prędkości będą priorytetem. Wtedy lepiej wybierz WireGuard.

W poniższej sekcji porównujemy prędkości, zużycie danych oraz bezpieczeństwo szeregu protokołów VPN: WireGuard, OpenVPN, IKEv2/IPSec, oraz PPTP. Do testów wybraliśmy NordVPN, ExpressVPN i PrivateVPN, ponieważ są to wysokiej jakości sieci VPN, które razem oferują cztery najpopularniejsze protokoły.

Który protokół VPN jest najbezpieczniejszy?

Wybór bezpiecznego protokołu VPN ma kluczowe znaczenie dla zachowania prywatności online. Najbezpieczniejsze protokoły VPN mają otwarty kod źródłowy, zostały sprawdzone przez ekspertów ds. cyberbezpieczeństwa, nieustannie naprawiają błędy i nie są podatne na znane cyberataki.

Większość VPN-ów robi to za Ciebie, wybierając najbezpieczniejsze protokoły VPN dla swojej usługi i wdrażając je w możliwie najbezpieczniejszy sposób. Właśnie dlatego większość sieci VPN oferuje OpenVPN lub WireGuard – najlepiej jednak kiedy dostępne są oba.

Poniższa tabela porównuje poziom bezpieczeństwa siedmiu najpopularniejszych protokołów VPN:

Który protokół VPN jest najszybszy?

Należy pamiętać, że prędkość Twojego VPN-u zależy od wielu czynników, w tym: wybranego protokołu, bazowej prędkości połączenia internetowego, lokalizacji serwera VPN, liczby użytkowników korzystających z Twojej sieci oraz stosowanego szyfru.

Poniższy wykres słupkowy pokazuje nasze wyniki testu prędkości na połączeniu bazowym 350 Mb/s dla WireGuard, OpenVPN UDP, OpenVPN TCP, IKEv2/IPSec oraz PPTP:

Rezultaty te są zgodne z wynikami testów przeprowadzonych przez NordVPN, WireGuard oraz Vlad Talks Tech.

Który protokół VPN zużywa najmniej danych?

Podczas korzystania z VPN-u należy oczekiwać zwiększenia zużycia danych na poziomie 5-20%, w zależności od protokołu oraz usługi VPN.

Jeśli martwisz się o swoje miesięczne zużycie danych, zalecamy wybór WireGuard lub IKEv2/IPSec. Te dwa lekkie protokoły zużywają najmniej danych podczas przeglądania, streamingu i grania.

Z drugiej strony, OpenVPN UDP i TCP są najbezpieczniejsze, ale zużywają znacznie więcej danych przez rozbudowany kod oraz wydłużone procesy tunelowania.

Poniższy wykres słupkowy pokazuje różne poziomy zużycia danych między protokołami podczas wysyłania tego samego pliku przez Internet: